Soundtrack

8 Mayıs 2017 Pazartesi

Asansör

Yobazingo mahallesinden kurtuldum. 4 senedir iflahım s.kilmişti. 100 yıllık bir apartmanın en üst katında kalıyordum. Devamlı dana gibi bakan tiplerle burun burunaydım. Karşıdaki teyzenin donunu manzaralayn bir balkonu vardı. Klozet durmadan taşar bok basar rezil durum. Bi tek kirası iyiydi. Ama artık tepem attı. İnsanlıktan çıkaracak bu ev beni dedim. Maaşın yarısını yatırdığım başka bir daire buldum. Cumartesi gecesi biraz demlendim. Pazar günü rahat uyurum diye. Artık nasıl içtiysem asansöre girerken ayakkabımı çıkarmışım.  Hahaha apartman görevlisi abi bulmuş benim sporları. İki gündür ayakkabılar nerede diyorum. En son sabah sordum abiye, "Haa senin miydi depoya attım. " dedi. Ulan ne deposu 200 papellik ayakkabılarım. "Neden orada bıraktın ayakkabıları?" diye sorunca kitlendim tabii. Bizim velet yeğen atmış dedim. Aslında ne dayıyım ne amca ama  baba olmadığım daha kesin duruyordur karşıdan. Napayım arkadaş eski apartmanda asansör yoktu. Şimdi bu sitede de iki oda bi salon gibi asansör şaşırmış ev sanmışım.

5 yorum:

  1. Gitmek iyi olmuş. Mahalle baskısı her yönden:)

    YanıtlaSil
  2. yaaaaaaaaaaaa
    ama sarhoşken ne kadar temizmişsin o ortaya çıkmış
    eve ayakkabıyla girilmez

    YanıtlaSil
  3. Taşınmak iyi olmuş, umarım asansöre de alışırsın en kısa zamanda:)

    YanıtlaSil
  4. Hayırlı olsun, o kötü mahalleden taşınmana sevindim.

    YanıtlaSil
  5. Ha hayt bre deryalar. ben de bir seferinde yalın ayak araba sürmüşüm eve kadar ve anahtarlık, ayakkabılar piknik yerinde kalmış gecenin yarısında. :)

    YanıtlaSil